Krystian tak bardzo za Tobą tęsknimy ;( ;( ;(

Nie jestem w stanie zrozumieć dlaczego Bóg odebrał nam naszego Krystiana ? Jest nam tak ciężko :( Bez niego nic już nie będzie takie samo :( To był taki dobry chłopak nigdy nie stwarzał rodzicom żadnych problemów był grzeczny skupiony na sporcie ,który kochał .Był ambitny stale podwyższał sobie poprzeczkę chciał się ciągle doskonalić .Uwielbiał jeżdzić na motocyklach ,bmxach ,deskach ,rolkach ,hulajnogach,nartach ,snowbordzie robiąc przy tym różne triki...

 Ciężka praca w sporcie nigdy go nie zniechęcała .Krystian od dziecka był pracowity nigdy nie odpuszczał tylko wytrwale podążał za marzeniami ,pokonywał każdą napotkaną przeszkodę w dążeniu do zamierzonych celów….My zawsze robiliśmy swoje: Krystian miał sport a ja muzykę nigdy nie przeszkadzaliśmy sobie, nie rywalizowaliśmy ze sobą.Mój brat przywyknął do tego ,że w domu jest codziennie głośno.Nie zwracał mi uwagi gdy grałam na klawiszach, robiłam kilku godzinne lekcje wokalu.Rozumiał to ,że tak jak on w sporcie tak ja w muzyce muszę trenować by się rozwijać ...Zawsze cechowała nas pracowitość .Mieliśmy tyle planów to miał być nasz rok .Obiecałam Krystianowi coś bardzo ważnego...niestety nie zdążyłam :(.Z tego powodu jest mi tak bardzo przykro i mam pretensje do siebie ,że nie spełniłam naszych wspólnych marzeń szybciej... ;(Dzięki Krystianowi miałam piękne dzieciństwo bez niego nie było by to możliwe...W mojej pierwszej notce na blogu podzieliłam się z Wami kilkoma  zdjęciami z dzieciństwa.Na niektórych fotkach pojawił się mój młodszy braciszek tak dla przypomnienia lub dla tych ,którzy nie widzieli mojego pierwszego wpisu : http://martynarempala.blogspot.com/2014/01/moje-dziecinstwo-zdjecia.html .Mam znacznie więcej wspaniałych wspólnych zdjęć z Krystianem gdy wspólnie dorastaliśmy .Robiliśmy wiele fajnych rzeczy razem, świetnie się dogadywaliśmy lubiliśmy się razem bawić ...ale o tym będę chciała wspomnieć w innej notce gdyż jest to z pewnością długi temat...

Nigdy nie pomyślałabym ,że dzień 22 maj jest moim ostatnim dniem rozmowy z moim bratem.Przed tym nieszczęsnym meczem Krystian trenował na crossie , pitbiku jeżdził na jednym kole. Ten ryk tego motocykla,którego tak tu teraz brakuje.On codziennie trenował na nim,jeżdził na swoim torze crossowym.Teraz wszystko straciło już sens ;( .Tutaj jest tak cicho smutno bez niego .Za każdym razem gdy wychodzę na ogród :jest taka piękna pogoda słońce tak mocno grzeje ,patrzę na te wszystkie hopy ,które stoją i czekają na Krystiana .Wiem ,że on by na nich skakał a jego pies Lucky biegałby za nim jak szalony próbując go dogonić ale już tego nigdy nie zrobi bo Krisa już z nami nie ma ;( i to jest takie straszne ;( ;( :(

Codziennie gdy trenowałam u siebie w pokoju słyszałam ryk jego pitbika zawsze podobało mi się ,że oboje trenujemy w tym samym czasie .Patrzyłam przez okno jak pięknie jeżdzi  i byłam dumna ,że mam takiego utalentowanego brata ,który tak rozwija swoje zainteresowania pragnie się doskonalić we wszystkim co robi.Krystian nigdy nie lubił się nudzić co chwilę coś wymyślał.

Krystian od dziecka jeżdził stale się doskonalił wszystko to co robił bardzo go cieszyło.Miał ogromną smykałkę do sportu.Każdy dzień był wypełniony treningami .Nigdy nie marnował czasu ciągle trenował na swoim crossie , pitbike jazdę na jednym kole,skakał na hopach na torze motocrossowym.Co chwile coś wymyślał .

Uwielbiał treningi żużlowe ,na których stale chciał się rozwijać .On nie tylko ścigał się przygotowując przed meczem ale również trenował triki na motocyklu żużlowym .Bardzo go to cieszyło,uwielbiał wymyślać coraz to nowsze akrobacje.

Często chodziłyśmy z mamą na treningi oglądać naszych chłopaków.Pamiętam jak mały Krystian ledwo dostawał a już tak pięknie się ślizgał.Obserwujący kibice byli w szoku widząc to jak świetnie sobie radzi na torze nasz mały Krystianek. 

Wszyscy pokładali w nim nadzieję w czarnym sporcie wiedzieli ,że będzie świetnym sportowcem -nie mylili się ! .Jednak nie zdążył pokazać wam tyle ile by chciał ,nie zdążył bo los go wyprzedził :( W głowie mi się to nie mieści jak Bóg mógł nam go odebrać .

On miał tyle marzeń ,pragnień celów do zrealizowania .Od dziecka marzył o tym by być w czołówce najlepszych sportowców na świecie.Wytrwale podążał tą drogą ,która nie zawsze usłana była różami pomimo tego nigdy się nie zniechęcał .Wierzył w siebie po prostu podążał za głosem serca .My również wierzyliśmy zawsze byliśmy tacy dumni z niego .

Rodzice widzieli jak on od dziecka bardzo chcę ,że nie potrafi żyć bez sportu .Nie mogli mu tego zabronić .Tak bardzo to kochał.Krystian nie miał żadnych kontuzji jeżdził tak rozważnie ,nigdy nie pchał się na siłę ...Pamiętam , że stale powtarzał ,że jeśli sytuacja na torze jest niebezpieczna woli nie podejmować ryzyka
,,Czasem lepiej odpuścić przywieżć dwa punkty mniej niż się rozwalić...

Jego jazda była mądra ,myślał na torze i nie spowodował żadnej kolizji komuś np.wjeżdżając na kogoś ...dlatego on nawet się nie spodziewał ,że wystartuje a to ktoś od tył puści motocykl prosto na niego :( Krystian niczemu nie zawinił i to jest okrutne ,że chłopak ,który nigdy nie miał kontuzji po upadku traci od razu życie :( Czy nie mógł mieć złamanej nogi ,ręki tylko od razu śmierć ?:/ Nie jestem w stanie tego zrozumieć dlaczego Bóg zabrał tak doświadczonego młodego sportowca ,który miał całe życie przed sobą i mógł nas wszystkich uszczęśliwiać przez wiele lat ,udowadniając ,że stać go na wiele .

On tyle rzeczy nie zdążył zrobić.W dalekiej przyszłości chciał mieć rodzinę dzieci ,którym poświęcał by mnóstwo wolnego czasu .Marzył o tytułach ,pucharach ,medalach ...i na pewno miałby ich wiele . To jest takie straszne i takie niesprawiedliwe ;( Pozostali tacy ,którzy nie byli tak mocno związani od dziecka z tym sportem .Nie pracowali tak ciężko budując wszystko od najmłodszych lat.Krystian budował ,nigdy nie odpuszczał .Wkładał całe swoje serce we wszystko co robił więc gdzie jest sprawiedliwość na tym świecie ?Po raz kolejny okazuję się ,że jej nie ma a to my jak zwykle obrywamy.Pomimo młodego wieku już tak wiele przeszliśmy i zawsze mieliśmy z wszystkim pod górkę ale nigdy się nie zniechęcaliśmy tylko walczyliśmy mocniej ,nie poddawaliśmy się ...Cieszyły nas pasję ,które odkryliśmy w sobie i chcieliśmy się stale doskonalić.Nie rozumiem dlaczego mój tak utalentowany ambitny młodszy braciszek musiał odejść ?Nie zdążył zaznać w pełni szczęścia na tym świecie miał tyle przed sobą .

Krystian potrafił cieszyć się z drobnych rzeczy .Tak bardzo chciał zdać egzamin praktyczny na prawo jazdy .

On tak się cieszył nawet z tego ,że będzie mógł sam jeżdzić samochodem .Pamiętam jak prosił mamę o kluczyki i ćwiczył cofanie przed garażem ...:( Krystian był taki wyjątkowy nigdy nie pomyślałabym ,że tak szybko od nas odejdzie .Wszystko się tak układało .

Krystianku ! Gdybyśmy tylko wiedzieli to ,co wiemy dziś ...nie wypuślilibyśmy Cię z domu :( Nie przeszło mi nawet przez głowę ,że tej okropnej niedzieli jedząc obiad w kuchni przed meczem rozmawialiśmy po raz ostatni...;( ;(

Nasze życie bez Ciebie Krystian nigdy nie będzie takie samo .Każdego dnia tak bardzo brakuję nam twojego głosu ,twojej jazdy na ogrodzie .Czym jest twój tor motocrossowy bez Ciebie ?Niczym to tylko puste hopy z tył za garażem...Wszędzie głucha cisza .Tak bardzo brakuje nam tego codziennego ryku motocykli .Za każdym razem gdy wchodzę do twojego pokoju mam nadzieję ,że Cie zobaczę ,że to jest jakiś zły sen koszmar z którego się wszyscy zaraz obudzimy ale Ciebie tam nie ma .Dochodzi do mnie ,że to dzieje sie naprawdę. Odeszłeś zostawiłeś nas samych...dlaczego Krystianku ? ;(Wszystko zostało zniszczone nam i Tobie ...Oddałabym wszystko by cofnąć ten czas, te nieszczęsne kilka sekund byśmy byli znów w czwórkę :( :( :( Krystian proszę dodaj nam sił bo nie wiem jak mamy żyć bez Ciebie to dopiero kilka dni a co dalej ,co mamy zrobić ...?? :(